kimseye iyilik yaramaz. ("cehenneme giden yol iyilik taşlarıyla döşenmiştir" sözü çok doğru. )
kimseyi değiştiremezsin, zamana ve akışına bırakmalısın.
kimseden bir şey veya onun için yaptığın güzelliklere karşılık bekleme.
bir sırrın mı var? bırak sende kalsın.

"ot" dergisinin haziran sayısında "abdal ile aptal" başlıklı bir bölüm var. ikisinin karşılaştırılması. orada şöyle yazıyor: "aptal çok insana az, abdal az insana çok değer verir. birincisi ne verdiğini bilmez, ikincisi bilir." o nedenle az insan, öz insan, nitelikli insan.

"insan" sözkonusu olunca oğuz atay'ı anmadan olmaz. tehlikeli oyunlar'ın 45. sayfasında diyor ki: "...aslında hepimiz başkalarına daha iyi yerler açabilmek için katlanmış bir konumda bulunuyoruz." kimse için bunu yapma.